درباره دختری ایزدی که از چنگال داعش گریخت

اما داستان زندگی لامیا از کجا شروع می‌شود؟ پس از کشته شدن پدر و برادران لامیا به دست داعش، او و خواهرش به اسارت گرفته می‌شوند و چندین نفر از سربازان و سرکردگان داعش به آن‌ها تجاوز می‌کنند. لامیا ۴ مرتبه تلاش می‌کند بگریزد، اما هربار نیرو‌های داعش او را پیدا می‌کنند و مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. او ناامید نمی‌شود. لامیا پس از ۱۸ ماه اسارت، بالأخره در پنجمین تلاش خود، موفق می‌شود با ۲ دختر جوان دیگر بگریزد. در مسیر، پای یکی از دختران روی مین کاشته‌شده‌ای در زمین می‌رود و تنها لامیا از این حادثه جان سالم به در می‌برد. انفجار مین به‌شدت او را مجروح و به چشمانش آسیبی جدی وارد می‌کند.

در همین حین، یک سازمان اهدای کمک‌های بشردوستانه در عراق ایزدیانی را که در مناطق دورافتاده نیاز مبرم پزشکی داشتند، برای درمان به آلمان منتقل می‌کند. آن‌ها از طریق خویشاوندان لامیا از وضعیت او باخبر می‌شوند و به کمک او می‌شتابند. این افراد از کنسولگری آلمان می‌خواهند برای لامیا روادید این کشور را صادر کند تا بتواند هرچه سریع‌تر تحت درمان قرار بگیرد. پزشکان آلمانی پس از یک جراحی دشوار و طولانی‌مدت، یکی از چشمان او را احیا می‌کنند، اما به‌طبع جراحت‌های لامیا تنها ریشه در جسم و جان او ندارد، و تسکین درد‌های او به فراتر از این‌ها نیازمند است.

لامیا با پرس‌وجو از اطرافیانش، می‌خواهد به نمایندگی از زنان ایزدی اسیر داعش، صدای آنان را به دنیا برساند. با اینکه تنها یک ماه از جراحی‌اش گذشته بود، او شجاعانه در برابر پارلمان اروپا در بروکسل ایستاد و به‌عنوان یکی از بازماندگان خشونت‌های بی‌رحمانه داعش شهادت داد. پارلمان اروپا در سال ۲۰۱۶ به لامیا حاجی‌بشر و نادیا مراد، دیگر نجات‌یافته ایزدی و فعال حقوق بشر، بابت شجاعتشان جایزه ساخاروف را اهدا کرد. این جایزه پنجاه‌هزاریورویی به افرادی اهدا می‌شود که زندگی خود را وقف دفاع از حقوق بشر و آزادی اندیشه می‌کنند.

«دختران ایزدی قربانیان افراطیگری، خشونت و تروریسم هستند. آن‌ها جانشان را در این راه از دست دادند، اما از همه شما تمنا می‌کنم که به من و به ما قول دهید هیچ‌وقت، هیچ‌وقت دیگر اجازه ندهید دوباره چنین بلا‌هایی سر ما بیاید.» این‌ها را لامیا در حالی در صحن پارلمان اروپا به زبان می‌آورد که اشک حاضران بر چهره‌هایشان جاری شده بود.