چرا دانش‌آموزان باید حتما صبحانه بخورند؟
صبحانه مهم‌ترین وعده غذایی روز است، خوردن یک صبحانه مغذی می‌تواند به نوجوان کمک کند تا تغذیه بهتر و حتی عملکرد بهتری در مدرسه داشته باشد.
به گزارش شهرآرانیوز، صبحانه مهم‌ترین وعده غذایی روز است، اما بسیاری از کودکان و نوجوانان هر روز وعده غذایی صبح را از دست می‌دهند. خوردن یک صبحانه مغذی می‌تواند به نوجوان کمک کند تا تغذیه بهتر و حتی عملکرد بهتری در مدرسه داشته باشد.
بر اساس اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، در ادامه برخی دلایل برای اهمیت مصرف صبحانه در نوجوانان مطرح شده است:
- انرژی: صبحانه در کنار خواب و ورزش، یکی از بهترین راه‌ها برای تامین مجدد انرژی است. این یک فرصت عالی برای دریافت کربوهیدرات‌های سرشار از انرژی همچون مواد غذایی مانند نان سبوس‌دار است. با استفاده از ترکیبات پروتئینی و کربوهیدرات‌هایی مانند نان و پنیر، غلات سبوس‌دار با شیر یا مغز دانه‌ها یا کره بادام زمینی، صبحانه‌ای مقوی و پر انرژی دریافت کنید. صبحانه یک راه ایده‌آل برای تقویت انرژی است و بنابراین نوجوانان در کلاس درس خواب نمی‌روند.
- افزایش تمرکز: مطالعات نشان می‌دهد که خوردن یک صبحانه مغذی باعث بهبود عملکرد مغز - به ویژه حافظه و یادگیری می‌شود. این امر برای یادگیری دانش جدید و استفاده بعدی از آن برای یک امتحان بزرگ ضروری است.
- نمرات بهتر: تحقیقات نشان می‌دهد نوجوانانی که صبحانه می خورند عملکرد تحصیلی بهتری دارند. محققان معتقدند هستند که صبحانه مواد مغذی ضروری برای سیستم عصبی را برای تقویت قدرت مغز تامین می‌کند. همچین صبحانه خوردن، گرسنگی را کاهش می‌دهد. نخوردن صبحانه می‌تواند باعث حواس‌پرتی شود و عملکرد تحصیلی، رفتار و عزت نفس را مختل کند.
- انتخاب‌های سالم: کسانی که صبحانه می‌خورند، تمایل دارند غذای سالم‌تری را در طول روز انتخاب کنند که می‌تواند بر سلامت طولانی مدت تأثیر مثبت بگذارد.
صبح را به ویژه در پاییز و زمستان، با یک کاسه دلپذیر عدسی گرم یا نان و چای و پنیر آغاز کنید. کودکان‌تان را به خوردن صبحانه تشویق کنید، اگرچه ممکن است زمان‌بر باشد، اما کمک به نوجوان شما برای خوردن صبحانه مغذی، عادات غذایی سالم را ایجاد می‌کند که تا آخر عمر ادامه دارد.
منبع: ایسنا
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
